En Doğru Masal Anlamadan Korktuğumuzdur…
Seni Kara kedi seni –Kedi Kara, kedi çirkin, uğursuz Kedi–
Ama Kara olmalıdır, Kara kokmalıdır Bebop. İnanırlar ki “en doğru masal anlamadan korktuğumuzdur”; korkutmalıdır Bebop, anlaşılmaksızın. Takvimler 1940 yılını gösterdiğinde Harlem dört-bir yandan kaçıp gelen ve bu izbenin küçük kulüplerini kendilerine sığınak seçen, arayış içindeki müzisyenlerle dolup taşar. Yeni bir doğumun ilk sancılarıdır bunlar. Yazının devamı yakında mutfakradyosu’nda.
Kara kedi
Hiçbir hakikat olmadığını (“hakikat diye bir şey yoktur”) nasıl söyleyebiliriz? Hakikat diye bir şey olmadığının doğru olduğunu söyleyebilir miyiz? Bu da kendisini bir başka hakikat olarak sunmuyor mudur? Bir kavram bizi kışkırtır, düşünme biçimlerimizi sarsar, etkisiz kılar ve deneyimi yeni “yoğunluklara” açık hale getirir: farklı bir görme biçimi. Nietzsche dile “mutluluk” kavramını eklemekle kalmamıştır, kavram dilin işleyiş biçimini de değiştirmiştir. Deleuze için felsefe tam da düşünmemizi yeniden-yönlendiren kavramlar yaratma kapasitesidir. Ve bu da bizi felsefenin edebiyat açısından taşıdığı öneme ve edebiyatın kendi içindeki önemine ulaştırır. Bir kavram bir sözcük değildir; bir düşünme yolunun yaratılmasıdır. Bu nedenle, Deleuze’ün bir hayli özgül bir dil anlayışı vardır, gündelik kanıya ve yakın tarihli birçok edebiyat kuramına aykırı olan bir dil anlayışıdır bu. Deleuze’e göre dil, deneyimimizi düzenlemek veya ayrımlaştırmak için dünyaya dayattığımız basit bir göstergeler veya uzlaşımlar sistemi değildir. Her türlü edimsel dil veya göstergeler sistemi –örneğin modern İngilizce- ancak a priori bir sorundan dolayı olanaklıdır. Bir dilin oluşumu dünyaya yaklaşma biçimine tekabül eder, öyle ki dil bir eylemdir veya deneyime tekabül eden daimi bir soru/n ve yaratıdır. Dolayısıyla sözcükler, kendimizin dışındaki şeylere yaklaşmamıza aracılık eden görevlere veya mecralara (farklılaşmalara) dayanırlar; bir sözcük kendisinden önce var olan bir duyuya düzen kazandırır.
Reblogged this on Mutfak radyosu.