Paylaşmak güzeldir

Kuskus İrmiği Nasıl Yapılır?

Kuskus irmiği, irmik hamurundan yapılan Kuzey Afrika yemeğidir. İki bölmeli özel bir tencerede pişirilir. Alt bölmeye yahni yapmak üzere kuzu eti, tavuk eti, nohut ve sebze koyulur. Kevgire benzeyen delikli üst bölmeye ise kuskus koyulur. Üstüne su dökülen ve topaklanmasını önlemek için karıştırılan kuskus birkaç kez haşlanır.

Üst bölmede kuskus haşlanırken alt bölmede de yahni pişer. Hazır olan kuskus ve yahni, acı kırmızıbiber sosu (harissa) ve başka baharatlar eklenerek yenir. Kuskus ayrıca meyve ve süt katılıp tatlı olarak da yenir. Ayrıca kahvaltıda lapa olarak da yenir.

Anadolu’da Kuskus İrmiği

Anadolu’da kuskus un, süt, yumurta ve irmikten hazırlanır. Ufak yuvarlak taneler halinde kurutulmuş hamura verilen addır.

Kuskus et suyu ve nohutla pilav gibi pişirilir. Bazı yörelerde suda haşlandıktan sonra yağla karıştırılıp rendelenmiş peynir ve maydanoz eklenerek yenir. Günümüzde makarna gibi fabrikalarda üretilip paketlenmiş olarak da satılmaktadır.

 Şipşak Tarif

İrmiği genişçe bir kaba koyuyorsunuz. Elinizle dağıtıyorsunuz. Daha sonra suyla hafifçe nemlendiriyorsunuz ve avcunuza aldığınız irmikleri hafifçe ovalıyorsunuz. Ara sıra kabın içindekileri elinizle karıştırıp dağıtarak yapışmalarını engelliyorsunuz. Avcunuza alarak ovuşturmaya ve ara ara suyla nemlendirmeye devam ediyorsunuz. Tüm bu işlemin amacı tanelerin minik toplar haline gelmesi. Aynı işlemi birkaç kez tekrarlıyorsunuz.  Daha sonra, küçük topaklar haline gelmiş olan irmiğinizi, buharda 3-5 dakika pişiriyorsunuz. Ardından tuz ve zeytinyağı ilave edip karıştırıyorsunuz. Sonra biraz daha buharda pişiriyorsunuz. Ardından elekten geçiriyorsunuz. Tekrar su ilave ederek nemlendiriyorsunuz. Kuskusunuz hazır

 

 

 

Fazla Bilgi

Psikanaliz Avusturya-Macaristan İmparatorluğu’nun çöküş döneminde Gustav Klimt, Egon Schiele ve Oskar Kokoschka gibi sanatçıların Viyana’sında doğdu. Bu tür sanatçıların Sanat Akademisi’nden kopuşuyla birlikte, resimsel anlatım tarzında geriye yönelik düşlere ve erotik fantezilere dayalı öznel deneylere girişilerek, gelişkin sanatta Ödipal bir ayaklanma yaşanmaya başlanmıştı. Bu tür deneyler benliğin ve toplumsal kurumların istikrarında bir krizi –Freud’un da analiz etmeye heveslendiği bir krizi– işaret ettiğinden, Viyana Burjuvazisi genelde bu deneyleri hoş görmedi.

Bu krizin sadece Viyana’ya özgü olduğu söylenemez; psikanalizle ilişkisi bakımından belki de Fransa’da ve Almanya’daki modernistlerin “ilkel” şeylerin çekimine kapılmalarında en belirgin halini almıştır.  Bazı sanatçılara göre, söz konusu “ilkelcilik”, Paul Gauguin’in Güney Denizi’nde yaptığına benzer şekilde bir “yerli yaşam vb. tarzını benimseme” özelliği içeriyordu. Diğerleri içinse, Pablo Picasso ve Henri Matisse’in Paris’te Afrika objeleri kullanarak yaptığı gibi, temsile ilişkin Batılı uzlaşımların biçimsel revizyonlarına odaklanmıştı.

 

 

Paylaşmak güzeldir